Tèxte liure de Lydie

Poleta

Adiu ! Me soni Poleta, soi una galina demòri dins un jardin amb Ciboleta una galina naneta e Omegà una cana.

Ieu, Poleta, soi la mai gròssa e la mai granda de las galinas. Ciboleta es un pauc estranha, dormís quilhada sus una branca o si que non dins lo cabanòt de nòstre gos ! Es aquí que ciboleta a coat al mens cinc uòus a ela sola, faguèt de poletons. Un aviá pas de plumas al còl. Un dels poletons èra una femèla que se sonava Trobolo. Un darrièr l'autre se tenavián totes dreits. La nuèit, los poletons enrodavan Ciboleta, lo cap dins las plumas. Malastrosament, un jorn, Trogolò anèt dins lo jardin dels vesins, ont i avia un gos que se sonava Kadròt. Aquel meissent, meissent gos a manjat la paure Trogolo !!!

Una femna botèt un mot dins la boita a letra. Dempuèi aqueste moment los vesins an botat de bricas al torn de lor jardin, Kadròt podiá pas pus passar.

Mai tard aprèp, ausiguèri :

• Anam balhar los poletons.

• Non, los cal pas balhar !

• Se !

• Non !

• Oin ! Vòli pas balhar los poletons ! Snif, snif !

Finalament, totes los poletons son estat balhats !

Mai tard, quand la nuèit tombèt Omegà se desrevelhèt en subre-saut ausiguèt un gaine ! Sa sòrre foguèt ja manjada. N'avia lo cofle !!! Omegà sàvia pas se li caliá cridar o pas faire de bruch. Tròp tard !! Lo gaine trapèt Omegà pel cuol. Ieu e Ciboleta se sèm botadas a cridar, cridar de totas nòstras fòrças !!! Un òme en pijamà, baston a la man arribèt e seguiguèt lo gaine.

Lo gaine, daissèt Omegà. Malastrosament Omegà èra mòrta !

Lo temps passèt, un conilh arribèt se sonava Polochon. Un aucèl arribèt se sonava Flocon. Un tropèl de bèstias qu'aviai a gerir ! Alara soi venguda polícia municipala per la proteccion de Ciboleta perque soi la mai gròssa e la mai granda de la galinas.

Lydie CM2